Spotykają się w szkole średniej, czasem nawet na studiach. Gdy tylko się zakochają, stają się jednością. Spędzają czas pod jednym dachem (rodziców), kochają się między dwiema bitwami na poduszki i powtarzają matematykę, budując plany na przyszłość... Osiedlili się razem w życiu codziennym iw czasie, niekoniecznie przechodząc obok pudełka „flirt” . W obliczu zdezorientowanych rodziców, uspokojonych, że wiedzą „gdzie są, co robią”, ale trochę przytłoczeni szybkością procesu i „oficjalną” stroną rzeczy… W 2000 roku badanie(1)pokazał, żejeden na pięciu nastolatków spotykał się z tą samą osobą przez ponad rok. Albo dziesiątki tysięcy Romea i Julii, często z tej samej szkoły. Wcześniej niż ich rodzice, którzy w latach przed AIDS zaczynali od mnożenia przygód.
Według Michela Fize'a(2), socjolog z CNRS i specjalista w dziedzinie dorastania, te „dziecięce pary” są reprezentatywne dla większości współczesnych nastolatków, „dla których miłość i wierność pozostają mocnym ideałem i którzy są wystawieni i obudzeni wcześniej niż poprzednie pokolenia. do seksualności, czasem najbardziej surowej, poprzez reklamę, kino, telewizję, Internet...” Oczywiście, ale jak wytłumaczyć ich stałość w wieku iw społeczeństwie, w którym ma się raczej skłonność do zapaści? Dla Michela Fize jest to „prośba o bezpieczeństwo, odpowiedź na to, co ulotne, na pasażera, w społeczeństwie, w którym wszystko jest jednorazowe: urządzenia, pracownicy, małżeństwa… Ci nastolatkowie są przywiązani do rodziny, do pary, która trwa." I jej następstwo: bezkompromisowa lojalność. Dzięki telefonowi komórkowemu lub nocnym czatom w Internecie mali kochankowie mogą być ze sobą w kontakcie niemal non stop.
Sposób reagowania, bardzo często, na niestałość rodziców i wypluwania źle przetrawionych rozwodów. Przemówienie dorastającej pary jest czasem ledwie zawoalowane: „Rozstaliście się bez pytania nas o zdanie, mama narzuca nam swoje nowe Jules; tatę, jego partnerkę lub jego „narzeczoną”, raz na dwa tygodnie, to moja kolej, aby przeżyć swoje życie bez konieczności zdawania ci rachunków. Niejawne uzupełnienie: „Pokażemy ci, czym jest„ prawdziwa ”miłość”.
Wiele młodych par nudzi się razem i imploduje z powodu uduszenia.
Wideo dnia:
Dla Daniela Marcelliego(3),profesor psychiatrii dzieci i młodzieży w Szpitalu Uniwersyteckim w Poitiers, „niektóre z tych duetów to czasami kolaże nastolatków, którzy na różne sposoby cierpią na braki emocjonalne. Łącząc się w swojej bańce, nierozłączni – nawet latem, kiedy są przyjmowani przez dziadków, którzy również są wezwani do przystosowania się – wiele małych par nudzi się razem i imploduje przez uduszenie.
Para nastolatków: „Nie przeszkadzać”
Tymczasem problemem numer jeden jest permanentna zmowa intymności między dorastającą parą a dorosłymi w domu. Co może być bardziej irytującego niż wpadnięcie na chłopaka swojej córki, gdy wychodzisz spod prysznica, lub czekanie, aż ukochana twojego syna skończy sprzątać łazienkę? Nie wspominając już o obecności na śniadaniu 15-letniej bomby w koszuli nocnej, która smaruje masłem kanapki… Ale dopóki rodzice sami fruwają lub zbierają szachy, czują się źle narzucając swoim dzieciom ograniczenia. „Zwłaszcza, że w separacji lub nie, wielu rodziców niechętnie sprawuje niezbędną władzę, którą mylą z autorytaryzmem” – zauważa dr Marcelli. Natomiast najważniejsze jest pozostanie gwarantem reguły. „Pamiętam dzieciaka, który zamknął się ze swoją dziewczyną w pokoju swojej matki” – mówi Brigitte Cadéac, szefowa platformy Interservice Parents.(4). Powiesił na drzwiach kartkę: „Nie przeszkadzać”. Matki nie było już w domu.
Nastolatki muszą przeżywać swoją seksualność poza domem, jest to klucz do ich przyszłej autonomii jako dorosłych
Niezależnie od swojego życia, rodzice nie muszą godzić się na to odwrócenie ról. Nawet jeśli nie jest to łatwe na co dzień. W pytaniu specjaliści są formalni. Idą nawet dalej, niż nam się wydaje: „Dzisiaj, tak jak wcześniej, mówi Daniel Marcelli, nastolatki muszą przeżywać swoją seksualność poza domem, to klucz do ich przyszłej autonomii jako dorosłych”. Ale niewielu początkujących kochanków ma możliwość wypożyczenia pokoju pokojówki, a wielu rodziców zamyka oczy tylko po to, by oszczędzić swoim dzieciom przewrotów w paskudnych warunkach. „W takim razie opowiadam się za zdrową hipokryzją z dorastającą parą”, podsumowuje psychiatra z uśmiechem: „Zabraniam wam kochać się w domu… kiedy tam jesteśmy”. Wszyscy tam byli.
Para nastolatków: „Spojrzeliśmy na siebie i pocałowaliśmy się…”
Sylvia, 17 lat, od dwóch lat w związku z 17-letnim Paulem. Paula spotkałem na drugim miejscu, trzy lata temu. Był w mojej klasie: uroczy blondyn, który nosił koszulkę „Zelda” – jak w grze wideo. Zwróciłem jego uwagę na kota. I pewnego dnia dostałem SMS: "To ciebie kocham". Tak długo na to czekałem... Postanowiliśmy spotkać się w kawiarni, ale ponieważ nie mieliśmy 16 lat, szef nas odprawił i po prostu staliśmy na chodniku. Spojrzeliśmy na siebie i pocałowaliśmy się... To było ponad dwa lata temu i nadal jesteśmy razem.
Inni chcą mnożyć doświadczenia, nie my. Para, która trwa, jest równie interesująca w naszym wieku, jak później. Ale też się kłócimy, jak prawdziwa para. Zwłaszcza w kwestiach zazdrości. Na przykład, ponieważ nie mogłem znieść tego, że sypia z przyjaciółmi, poprosiłem go, żeby przestał robić piżamowe imprezy... Paul jest bardzo naiwny. Kiedy zostaje uderzony, nawet nie zdając sobie z tego sprawy, strzelam: „Maszyna, ona jest głupia i brzydka…”
To wspaniałe, kiedy pierwszy raz jest z kimś, kogo kochasz
Po raz pierwszy kochaliśmy się ponad rok temu. Już brałam pigułkę, aby złagodzić ból miesiączkowy. Było o jeden problem mniej… To, co jest uspokajające i wygodne, gdy obie są dziewicami, to fakt, że ta druga nie porównuje nas do nikogo. Poza tym wspaniale jest, gdy pierwszy raz jest z kimś, kogo kochasz. Zapominamy, że przyjemność nie jest transcendentna: wymaga czasu...
Kiedy Paul po raz pierwszy wrócił do domu, byłam strasznie zaniepokojona: co pomyślą o nim moi rodzice? Co jeśli uznają go za zbyt dziecinnego? Tym bardziej, że miałam spore problemy z przekonaniem go do przyjazdu. Mój ojciec jest pochodzenia syryjskiego: jest otwarty, ale przywiązany do pewnych tradycji... Wreszcie akcja uwodzenia się udała. I od tego czasu każdy z nas został dobrze przyjęty przez drugiego.
Nastoletnia para: „Miałam 13 lat, on 16”
Schéhérazade, lat 18, w związku od pięciu lat z Mehdim, lat 21, żonaty od dwóch lat.
Miałem 13 lat, on 16. Historia zaczęła się w Marakeszu. Mehdi, licealny gwiazdor, zauważył mnie, kazał czytać listy od swoich wielbicieli, żeby pokazać mi, jakie mam szczęście, że się mną interesuje. Ubrałam się wtedy całkiem seksownie poza domem, mimo że miałam dość surowego tatę. Robiłam w windzie plany makijażu i minispódniczki, żeby się wydostać, i ubierałam się w drodze do domu...
Miałem 13 i pół roku, kiedy po raz pierwszy się kochaliśmy. Bolało mnie, nie było to wcale przyjemne, ale czułam się kochana i na ten dzień przygotowałam wszystko: depilację, bieliznę... Byłam wtedy w środku nastoletniego kryzysu i wychodzenia z domu z Mehdim uspokoił mnie. Sprawdził mój plan zajęć, pomógł w odrabianiu lekcji... Dzień przed ukończeniem 16 roku życia wyszłam za mąż. Najpierw mieszkaliśmy z rodzicami: nie chciałem zostać „bobonne”, kiedy musiałem pracować na maturę. Następnie Mehdi i ja zamieszkaliśmy w Paryżu, abym mógł wziąć udział w kursie przygotowawczym do HEC. „Moja mama płaci mi 500 euro miesięcznie, abym nie polegała zbytnio na nim. Więc jestem żonaty, ale jestem od niej zależny finansowo.
Moja mama płaci mi 500 euro miesięcznie, abym nie polegała zbytnio na nim
Moja matka, która jest Francuzką i wyszła za mąż w wieku 37 lat, robiła wszystko, aby odwieść mnie od małżeństwa z Mehdim, nawet jeśli na początku była raczej współwinna, za plecami taty, który jest praktykującym muzułmaninem. Ostrzegała mnie, że marnuję sobie życie, że przegapię studia... Ale maturę dostałam z oceną "dobra". Niektóre z moich koleżanek są pesymistami: „Nie dam ci pięciu lat” albo „Za młodo wyszłaś za mąż”. Ale ja nie mieszkam w klauzurze! A my niejuż jak stara para. Lubię szaleć, mam dopiero 18 lat i to widać. Jednak teraz, kiedy jestem mężatką, wszyscy zadają mi pytanie: „A dziecko?” Dobrze! zobaczymy. Po przygotowaniu...
Przeczytaj także:
- Jak sprawować władzę z nastolatkiem?
- Seria, nowa więź między rodzicami a nastolatkami?